جسارت ستودنی علی جنتی   

که فکر می کردیم مخالفت با آن مخالفت با امری بدیهی است و عقل سلیم عقلی است که ممیزی قبل از چاپ و انتشار را بدون هیچ چند و چونی به رسمیت بشناسد. اعتراضی هم اگر بود به سلیقه ممیزان بود و عدم قانون شفاف و روشن دراین زمینه. اعتراضی که هیچ وقت ثمری در پی نداشت. البته بودند کسانی که گاه گداری از حذف هرگونه ممیزی سخن به میان می آوردند که بلافاصله از سوی موافقان رسمی و نانخورممیزی به ضدیت با اسلام و انقلاب متهم می شدند. وخب، تصدیق می فرمایید که این اتهام، اتهام سنگینی بود و خیلی ها فکر می کردند حالا حذف ممیزی آن قدرها هم نمی ارزد که آدمیزاد به خاطرش دچار مصائبی از آن دست که افتد و دانی شود. حالا که آقای جنتی جسارت به خرج داده و به عنوان یک مقام رسمی و مهم در حوزه فرهنگ  لختی پادشاه را در انظار عمومی فریاد زده است دیگر تماشاچیان هم به خود آمده اند که: بله، اصلا چه لزومی دارد ممیزی قبل از انتشار؟ ناشر حتی اگر به تعبیر موافقان رسمی ممیزی از عوامل تهاجم فرهنگی باشد و قصد انهدام دین و آیین ما را داشته باشد بالاخره مسئولیت آنچه را که منتشر کرده باید بپذیرد یا نه؟ اتفاقا تا به امروز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اگرچه به دلیل ضعف آشکار و مفرط مدیرانش حتی مسئولیت مجوزهایی را که صادر می کرد هم برعهده نمی گرفت اما به ظاهر مسئول بود و نمی شد ناشری را که کتابی فی المثل خلاف عفت عمومی جامعه منتشر کرده مقصر دانست. چرا که پیش از این ممیزان محترم و متعهد وزارت ارشاد آن را کاملا بررسی و وارسی کرده اند و دستور بلامانع بودن انتشاررا هم صادر فرموده اند. شاید اصلا به همین دلیل بعضی از ناشران محترم صرفا به لحاظ فرم و تکنیک و یا بازگشت سرمایه به کتاب های خود نگاه می کردند و ممیزی محتوا را به عهده ممیزان می گذاشتند. به این امید که شاید کتاب دست یک ممیز بی حوصله بیفتد و خیلی به کارمان گیر ندهد یا این که انشاءالله کتاب دست یک ممیز باسواد و اهل بیفتد و مثل قبلی ها سخت گیر نباشد. اما اگر مسئولیت محتوایی کتاب نیز بر عهده ناشر باشد بدون شک برای بقای کارخود هم که شده حساسیت بیشتری به خرج خواهد داد. بالاخره حتی اگر ناشر جزو عوامل بیگانه!!!! هم باشد باید به کارش ادامه بدهد یا نه؟ بایک کتاب که نمی شود دخل انقلاب و نظام و اسلام را یک جا آورد. می شود؟ هرآدم منصف و دلسوزی می داند که ما از لحاظ سرانه مطالعه در وضعیت اسف باری به سر می بریم. این آمارهای دلخوش کنک و کودکانه ای مثل هر ایرانی در روز نیم ساعت مطالعه می کند را بی خیال شوید. حقیقت همان است که همه آن هایی که قصد خودفریبی ندارند به خوبی از آن آگاهند. ارشاد چه می تواند کند؟ کاغذ گران است و ظاهرا بی تدبیری هایی که سبب این گرانی شده به این راحتی ها و به این زودی ها رفع و رجو نخواهد شد. اما شاید بتوان بخشی از بی تدبیری های گذشته را با برداشتن ممیزی قبل از نشر تدارک دید تا ناشر و مولف و مخاطب اندکی به فضای نشر امیدوار شوند. البته آن ها که در کمین نشسته اند تا به همگان اثبات کنند رفع ممیزی مساوی است با بی بند و باری و کفر و زندقه ممکن است به سراغ ناشران بروند و برای آن ها مزاحمت هایی ایجاد کنند و بگویند حالا که مسئولیت این آثار بر عهده خودتان است هرروز تشریف بیاورید دادگاه و به اتهامات وارده پاسخ بگویید. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید برای این بخش از ماجرا هم فکری اساسی بکند تا انشاءالله مشکل خاص و تازه ای گریبان فرهنگ مظلوم کشورمان را نگیرد.